Katholieke kerk

Het ondubbelzinnig maken - Als u op zoek bent naar ander gebruik van de termen "Katholieke Kerk", "Katholicisme" of "Katholiek", zie Katholiciteit , Katholieke Kerk (het ondubbelzinnig maken) of Katholicisme (het ondubbelzinnig maken) .

De kathedraal van San Giovanni in Laterano in Rome is de moeder en het hoofd van alle katholieke kerken van Rome en van de wereld ^[1]

De Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad is de grootste basiliek van Rome. Het was gastheer van de twee Vaticaanse concilies, evenals de begrafenis en proclamaties van de laatste pausen.

Franciscus is de huidige paus

De katholieke kerk (van het kerkelijke Latijnse catholicus , op zijn beurt van het oude Griekse καθολικός , katholikós , "universeel", van het oude Griekse καθόλου , kath (') ólou , "als geheel, in het totaal", op zijn beurt van κατά , katá , "Su, in" en ὅλος , hólos , "all" ^[2] ) is de christelijke kerk die het primaat van het gezag erkent aan de bisschop van Rome , als opvolger van de apostel Petrus overvoorzitter van Rome . De gelovigen worden katholieke christenen genoemd.

Gevormd door 24 kerken sui iuris , de Latijnse kerk in het westen en 23 kerken van de oosterse ritus ^{[3] [4]} , die in gemeenschap zijn met de paus , herinnert de naam aan de universaliteit van de kerk die is gebaseerd op de prediking van Jezus Christus en van zijn apostelen , gevormd door het " Volk van God " dat op zijn beurt wordt gevormd door " alle volkeren van de aarde " ^[5] , waarvan wordt verklaard dat het perfect bestaat in de zichtbaar georganiseerde katholieke kerk en in de gemeenschap van de gedoopten ( niet bezoedeld door zonden van ketterijof van afvalligheid ) zonder echter te ontkennen, vooral sinds het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie , de aanwezigheid van elementen van waarheid in de andere christelijke Kerken die ervan gescheiden zijn, waarmee zij gelooft in plaats van een oecumenische actie te moeten ondernemen ^[6] en de erkenning van waarden spiritueel aanwezig in andere religies ^[7] .

De Latijnse formule subsistit in , gebruikt door Lumen gentium , was het onderwerp van meerdere interpretaties en werd vervolgens in zijn authentieke betekenis verduidelijkt door de dialoog tussen de Spaanse Bisschoppenconferentie en de Congregatie voor de Geloofsleer ^{[8] [9] [10 ]} , en in de Dominus Iesus . ^[11] Volgens statistieken had het onder de christelijke kerken in 2007 het grootste aantal gelovigen ter wereld, ongeveer 1,2 miljard, met een hoog percentage in Europa en Amerika . ^[12]

Geschiedenis

Hetzelfde onderwerp in detail: Geschiedenis van het christendom .

Als er vooral aandacht wordt besteed aan de ontwikkeling van burgerlijke instellingen in Europa en aan de relaties van de kerk met hen, dan worden er conventioneel 4 fasen in de geschiedenis van de kerk onderscheiden:

• Geschiedenis van het christendom in de oudheid : vanaf de geboorte met Jezus Christus tot de opkomst van het Heilige Roomse Rijk met Karel de Grote (I-VIII eeuw);
• Geschiedenis van het christendom in de middeleeuwen (van de achtste tot de vijftiende eeuw): van Karel de Grote tot de geboorte van nationale monarchieën in de veertiende-15de eeuw (vooral Frankrijk en Spanje);
• Geschiedenis van het christendom in de moderne tijd (15e-18e eeuw): het is het tijdperk van de grote raden van de 15e en 16e eeuw, van de ineenstorting van de religieuze eenheid van West-Europa, met de geboorte van de lutherse beweging ; de periode eindigt met de Franse Revolutie.
• Geschiedenis van het christendom in de huidige tijd van de Franse Revolutie tot heden;

Beschrijving

Functies

Devotionele afbeelding van Jezus Christus , waarvan de kerk zichzelf beschouwt als de bruid

Het belangrijkste kenmerk ligt in het zogenaamde primaat van St. Peter of Petrine dat het wezenlijk kenmerkt sinds het ontstaan ​​van de eerste christelijke gemeenschappen die ontstonden na de dood van Jezus Christus. De dogmatische constitutie over de Kerk Lumen Gentium van het Tweede Vaticaans Concilie verklaart dat "de ene Kerk van Christus , die in de Apostolische Geloofsbelijdenis, dat is de Geloofsbelijdenis , wij één, heilig, katholiek en apostolisch belijden, en dat onze Heiland, na zijn opstanding , gaf Petrus te voeden (vgl. Joh 21:17 ^[13]), hem en de andere apostelen de verspreiding en leiding in deze wereld toevertrouwd en georganiseerd als een samenleving, bestaat het in de katholieke kerk, geregeerd door de opvolger van Petrus en door de bisschoppen in gemeenschap met hem "( Lumen gentium , nr. 8).

In het evangelie van Mattheüs is er de zogenaamde "belijdenis van Petrus", dat is de formele handeling waarmee Christus, volgens de katholieke leer, de apostel Simon de nieuwe naam "Kephas" (in het Aramees "rots", vanwaar "Petrus"), waardoor de Apostel werd gevormd als het fundament waarop de structuur van de Kerk zou worden gebouwd, en hem de "sleutels van het Koninkrijk der Hemelen" toevertrouwde (wat, volgens de rabbijnse taal, zou betekenen dat hij hem zou investeren in buitenaardse macht), zou de "Prins van de Apostelen" authentiek en volledig gerechtelijk gezag over de hele Kerk hebben gegeven, zoals in het bijzonder werd bevestigd tijdens het Eerste Vaticaans Concilie. Deze autoriteit kent aan de opvolgers van de apostel Petrus op de troon van Rome (de pausen) de titel "Plaatsvervangers van Christus" toe, dat wil zeggen ware en juiste vertegenwoordigers van God op aarde.

De katholieke kerk stelt haar werkelijke geboortedag al op Paasmorgen vast ^[14] , toen de verrezen Christus zich aan de vrouwen en de apostelen openbaarde. Sinds de apostelen de Heilige Geest ontvingen op de dag van Pinksteren , heeft het de missionaire imperatief van Jezus vervuld:

De verspreiding ervan was snel en ononderbroken in tal van gebieden van het Romeinse rijk , ook al werd het pas in de vierde eeuw erkend als wettig met het edict van Milaan door Constantijn I. Zijn vermogen om zich te bekeren was ook te danken aan het feit dat hij zijn religie niet wilde manifesteren als een geloof dat exclusief verbonden is met een bepaald volk (zoals het Joodse ), maar om zichzelf te presenteren als een ecclesia , een gemeenschap van gelovigen die openstaat voor iedereen , ongeacht of ze van iedereen zijn. Uitdrukking van een "universele religie", zijn leer, waardoor hij de uitlegger werd van de natuurlijke morele wet, was en is gericht, voorbij de indelingen van klasse, ras, geslacht ^[15] en natie, tot alle mannen ^[16] .

De katholieke kerk bestaat in werkelijke vorm in de kerk die wordt bestuurd door de bisschop van Rome , de paus en door alle bisschoppen die met hem in gemeenschap zijn; leert dat "het volk van God dat één en alleen blijft, zich moet uitstrekken tot de hele wereld en alle eeuwen" en om deze reden heeft de "katholieke kerk [...] de neiging om de hele mensheid te recapituleren [...] in Christus het hoofd in de eenheid van zijn Geest." ^[17]

De Catechismus van de Katholieke Kerk , het Pauselijk Jaarboek , het Wetboek van Canoniek Recht en het Wetboek van Canonieken van de Oosterse Kerken verzamelen de leerstellingen en organisatiemethoden van de Katholieke Kerk.

Leer

Hetzelfde onderwerp in detail: Leer van de Katholieke Kerk , Drie-eenheid (christendom) en Verlossing (religie) .

Het kruisbeeld , het beeld van Jezus die aan het kruis lijdt , verspreidde zich vooral na het jaar 1000 in de Latijns-katholieke kerk ( Croce di Lucca door Berlinghiero Berlinghieri , rond 1230-1235)

De Katholieke Kerk bevestigt het bestaan ​​van één God in drie verschillende en consubstantiële personen, Vader, Zoon en Heilige Geest, schepper van het universum en gever van leven en goed. De mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, is begiftigd met een vrije wil , dat wil zeggen dat hij kan kiezen tussen goed en kwaad . God zou zichzelf geleidelijk openbaren en eerst een verbond sluiten met het volk van Israël en vervolgens via Israël aan alle volkeren, waardoor het verbond volledig in vervulling zou gaan in Jezus Christus de Messias , Zoon van God van dezelfde aard als de Vader; Hij zou dus de Oude Wet hebben vervuld en de nieuwe Redding hebben gebrachtaan alle volkeren, met een nieuw verbond.

De Bijbel , gecombineerd met de "Apostolische Traditie", is de bron van "Openbaring": een afbeelding van de Bijbel van Gutenberg , de eerste gedrukte Bijbel (gebaseerd op de tekst van de Vulgaat , de Bijbel vertaald in het Latijn door St. Hiëronymus in de 5e eeuw)

Het werk van Jezus Christus wordt voortgezet in de katholieke kerk, geleid door de Heilige Geest en door God ingesteld voor de redding van alle volkeren.

De zending van de Kerk wordt uitgeoefend met de leringen , het gebed, de liturgie en de bediening van de sacramenten waardoor God genade schenkt . Openbaring wordt, volgens de katholieke kerk, overgedragen via de Schrift en de traditie ^[18] . Voor de ontwikkeling en uiteenzetting van de leer worden de canons van 21 oecumenische concilies als gezaghebbend beschouwd , waarvan de eerste zeven gemeen hebben met de oosterse kerken, en de geschriften van de kerkvaders en het gewone leergezag, waarmee de paus geeft les in kwaliteit van opvolger van Peter.

Een moderne synthese van alle katholieke doctrines is te vinden in de Catechismus van de Katholieke Kerk , waarvan de laatste versie in 1992 werd opgesteld onder paus Johannes Paulus II door een commissie onder leiding van kardinaal Joseph Ratzinger, paus Benedictus XVI sinds 2005 . In 2005 werd het Compendium van de Catechismus gepubliceerd , met de formule van vragen en antwoorden voor een meer wendbaar begrip. Het katholieke geloof is gecondenseerd in het apostolische symbool dat de belangrijkste waarheden van zijn geloofsbelijdenis samenvat.

Liturgie

Hetzelfde onderwerp in detail: sacrament en getijdengebed .

De eucharistieviering

Liturgie van Goede Vrijdag

De liturgie is de openbare eredienst van de Kerk. Het bestaat uit de sacramenten en het openbare gebed , volgens de feesten van het liturgische jaar . De vormen zijn door de eeuwen heen sterk gevarieerd en tot de jaren zestig van de twintigste eeuw werd het in de rooms-katholieke en Ambrosiaanse ritus-katholieke kerken alleen in het Latijn gevierd , daarom werd de westerse katholieke kerk ook de Latijnse kerk genoemd. Naast de Romeinse ritus, verreweg de meest voorkomende, zijn er nog andere Latijnse riten, bewaard in sommige gebieden:

• de Ambrosiaanse ritus wijdverbreid in het aartsbisdom Milaan en in enkele naburige decanaten, de belangrijkste van de minder wijdverbreide Latijnse riten;
• de ritus van Braga (of bracarense) (in het aartsbisdom Braga , in Portugal );
• de Gallicaanse of Lyonnaise Rite (in Lyon , Frankrijk );
• de Mozarabische ritus (voornamelijk in de kathedraal van Toledo , Spanje ).

De liturgie varieert volgens de riten en liturgische families : de meest voorkomende, vooral in het Westen, is de Romeinse ritus , die ook het populairst is in Italië .

De katholieke kerk viert de eucharistie of (heilige) mis, vooral op zon- en andere feestdagen, als een plechtige en feestelijke viering van de " opstanding van Christus ", beschouwd als een direct gevolg van zijn offer op Golgotha. Doordeweekse missen worden elke dag gevierd, behalve op Goede Vrijdag en Stille Zaterdag ( aliturgische dagen ).

Een andere pijler van het liturgisch gebed is de getijdengebed (of goddelijk ambt), die bestaat uit de "wijding" van canonieke uren overdag en 's nachts. De belangrijkste uren zijn respectievelijk de lauden en de vespers , het ochtend- en avondgebed. De gebeden bestaan ​​voornamelijk uit psalmen . Een tot drie tussentijdse gebedsperioden (derde, zesde en negende) en een ander gebed na zonsondergang ( Compline ) kunnen worden toegevoegd, en een andere variabele periode die voornamelijk is gewijd aan bijbellezingen en kerkvaders . Wat betreft de massaDe liturgie van de uren heeft belangrijke muzikale composities geïnspireerd, van het gregoriaans tot de polyfonie , tot aan de complexe orkestraties van de barok .

De Romeinse ritus is verreweg de meest voorkomende in de katholieke kerk.

In 2007 vaardigde paus Benedictus XVI een wet uit ^[19] dat er voor de mis twee vormen van gebruik zijn van de Romeinse ritus: die van het Romeins Missaal, uitgevaardigd door Paulus VI ("gewone uitdrukking" van de ritus) en die van Johannes XXIII's editie van het Romeins Missaal . afgekondigd door Pius V ("buitengewone uitdrukking" van dezelfde ritus). In 2021 vaardigde paus Franciscus wetgeving uit in plaats van de Romeinse ritus, er is maar één uitdrukking: "De liturgische boeken die zijn uitgevaardigd door de Heilige Pausen Paulus VI en Johannes Paulus II, in overeenstemming met de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie, zijn de enige uitdrukking van de lex orandi van de Romeinse ritus". ^[20]

Mariacultus

Hetzelfde onderwerp in detail: Mariologie .

Onze Lieve Vrouw , die vaak wordt gezien als het beeld van de Kerk die Jezus in zichzelf bewaakt ^[21]

De katholieke kerk was ook het eerste en grootste centrum van aanbidding voor Maria , de moeder van Jezus. De cultus van Maria is vanaf het begin aanwezig in de liturgie van de kerk, zowel als een object van verering op zich, als als een zeer krachtig element van voorbede bij Jezus Christus. Daarnaast wordt Maria ook gezien als een model van imitatie. ^[22]

Vanuit historisch oogpunt wordt zijn bemiddelingswerk tussen de mensheid en Christus verklaard door de inhuldiging die hij van Jezus aan het kruis ontving, toen het aan de mensen werd "gegeven" om hen dichter bij hem te laten voelen. Vooral na de hemelvaart van Jezus , bleef Maria het referentiepunt voor de nieuw geboren gemeenschap van gelovigen, en behield haar eenheid in het licht van de nieuwe uitdagingen en mogelijke onenigheden die het allereerste christelijke tijdperk kenmerkten. De cultus ten aanzien van de Heilige Maagd nam toen toe totdat het een opmerkelijke verspreiding bereikte na het Concilie van Efeze ( 431 ), dat haar officieel erkende als "Moeder van God" ( Theotókos ).

In de Exhortatie Marialis Cultus van paus Paulus VI van 1974 worden de volgende aanwijzingen gegeven voor de Mariaverering: ze moet zoveel mogelijk putten uit de Heilige Schrift , ze moet in de jaarlijkse cyclus van kerkelijke liturgieën worden geplaatst, ze heeft een oecumenische oriëntatie (gericht op het bevorderen van de eenheid van christenen), en ziet Maria als een model van maagd, moeder en bruid. In de exhortatie zijn er ook beschrijvingen en suggesties over het gebed van de Heilige Rozenkrans , een van de belangrijkste oefeningen waarmee de Kerk haar toewijding aan Maria manifesteert; Johannes Paulus II is teruggekeerd naar de rozenkransmet de apostolische brief Rosarium Virginis Mariae van 2002 om aan de vijftien traditionele mysteries van vreugde, pijn en heerlijkheid toe te voegen vijf "mysteries van licht" betreffende het openbare leven van Jezus ( doopsel , bruiloft te Kana , prediking van het koninkrijk , transfiguratie , instelling van de Eucharistie ). Johannes Paulus II liet in 1986 ook een nieuw missaal publiceren, inclusief specifieke missen die aan de Heilige Maagd gewijd moesten worden.

Betrekkingen met andere christelijke bekentenissen

Van de 21 oecumenische concilies die door de katholieke kerk zijn erkend, worden de eerste zeven aanvaard door de orthodoxe kerken van de Byzantijnse traditie, de familie van de "pre-Chalcedonische" orthodoxe kerken erkent de eerste drie en christenen van de nestoriaanse traditie alleen de eerste twee .

Uit de dialoog bleek dat hoewel de scheiding vele eeuwen geleden plaatsvond, de verschillen in leerstellingen vaker betrekking hebben op formules en rituelen dan op inhoudelijke elementen.

Symbolisch is de gemeenschappelijke christologische verklaring tussen de katholieke kerk en de Oost-Assyrische kerk ^[23] ondertekend door "Zijne Heiligheid paus Johannes Paulus II , bisschop van Rome en paus van de katholieke kerk, en Mar Dinkha IV , patriarch van de Oost-Assyrische kerk " 11-11-1994 . _

Het verschil tussen de twee kerken draait om oude kwesties zoals het geschil over de legitimiteit van de uitdrukking "Moeder van God" of "Moeder van Christus" met betrekking tot Maria, die opkwam in het concilie van Efeze in 431. Terwijl de traditie van de katholieke kerk beide uitdrukkingen gebruikt, verwijst de Assyrische Kerk naar Maria als "Moeder van Christus, onze God en Verlosser". De verklaring stelt dat beide kerken zowel de menselijke als de goddelijke natuur van Jezus erkennen en dat "we allebei de legitimiteit en correctheid van deze uitingen van hetzelfde geloof erkennen en de voorkeuren van elke kerk in haar liturgische leven respecteren."

De belangrijkste controverses hebben betrekking op de erkenning van het pauselijke primaat en de angst dat de kerkelijke unie zal leiden tot een opname van de kleinere kerken door de numeriek grotere Latijnse component van de katholieke kerk en het opzij zetten of opgeven van oude en rijke theologische, liturgische en cultureel. Verder gaan de controverses over de cultus en aanbidding van het gewijde brood, de cultus van heiligen en de Madonna.

Maarten Luther , de Duitse theoloog die het protestantse schisma initieerde

Er zijn veel grotere verschillen met de doctrines van de Gereformeerde Kerken , waarvan katholieken geloven dat ze gebroken hebben met de traditie van het verleden, terwijl ze van hun kant geloven dat Rome gebroken heeft met de leerstellingen van de apostelen , zoals afgeleid uit het Nieuwe Testament . . Maar zelfs met deze kerken begon de dialoog op zijn minst vanaf het Tweede Vaticaans Concilie, terwijl sommige verschillen zijn afgezwakt door de vereenvoudiging van de ritus van de mis, de verspreiding van de Bijbel , het gemeenschappelijke historisch onderzoek.

Sinds 2009 heeft de Katholieke Kerk, met de door Benedictus XVI ondertekende apostolische constitutie Anglicanorum coetibus , in plaats daarvan haar deuren geopend voor de gelovigen van de Anglicaanse Kerk die in gemeenschap met Rome willen treden , met de oprichting van persoonlijke ordinariaten die het liturgische en spirituele erfgoed behouden van de Kerk van Engeland. Deze openheid wordt door de meesten geïnterpreteerd als een poging om de eenheid te herstellen met de anglicaanse traditionalisten, die zijn ontsnapt uit de Anglicaanse Kerk, als andersdenkenden over de openstelling van het priesterschap voor vrouwen en over andere controversiële kwesties. ^[24]

Economische middelen

Het is noodzakelijk onderscheid te maken tussen Vaticaanstad en de afzonderlijke plaatselijke kerken, waarvan de bisschoppen normaal gesproken zijn georganiseerd in de synodes van de oosterse kerken, in de bisschoppenconferenties van de Latijnse ritus en in soortgelijke lichamen.

Vaticaanstad wordt bestuurd door de prefectuur voor Economische Zaken , die zich bezighoudt met het financiële beheer van de kleinste soevereine staat ter wereld.

De belangrijkste inkomstenbronnen zijn:

• Het offer van Sint Pieter , bestaande uit aalmoezen aangeboden aan de paus door gelovigen over de hele wereld: in 2013 bedroeg de opbrengst 78 miljoen dollar. ^[25]
• De opbrengst van de Vaticaanse Musea (ongeveer 4 miljoen bezoekers per jaar).
• Winsten gemaakt door het Instituut voor Religieuze Werken (IOR), een bankinstelling die belast is met het beleggen van de activa van de Heilige Stoel.

De nationale bisschoppenconferenties beheren onafhankelijk de begroting van de kerk in de verschillende landen, innen giften van de gelovigen en, in sommige landen, profiteren van overheidsfinanciering. In Italië kan volgens het concordaat van 1984 elke burger ervoor kiezen 8 promille van de persoonlijke inkomstenbelasting te betalen aan de Italiaanse bisschoppenconferentie (meer dan een miljard euro in 2016 ) ^[26] of aan andere religieuze bekentenissen die zijn afgesloten met de Staatsakkoorden die in deze vorm van financiering voorzien. ^{[27] [28]} .

De bijdrage van 8 per duizend wordt niet gebruikt om de Vaticaanse staat te financieren, maar wordt gebruikt voor de ondersteuning van de geestelijkheid en voor de eredienst en liefdadigheidsuitgaven van de Italiaanse Bisschoppenconferentie, waarvan een rekening en verdeling beschikbaar is. ^[29] Bovendien voorzien de belastingregels momenteel in concessies (zoals de ICI-vrijstelling, de 50% reductie van IRES, IRAP-concessies) voor religieuze, ziekenhuis- en onderwijsinstellingen, inclusief instellingen die afhankelijk zijn van de katholieke kerk. Bovendien zijn er bijzondere situaties van voordeel vanwege de extraterritorialiteit van sommige Vaticaanse activa. Veel van de inkomsten van de Heilige Stoel worden gegeven aan bevolkingsgroepen die hulp nodig hebben via dePauselijke Raad "Cor Unum" ^[30] .

De waarde van het onroerend goed van de katholieke kerk, wereldwijd, bedraagt ​​ongeveer 2.000 miljard euro. In Italië wordt geschat dat ongeveer 15% van de totale waarde van onroerend goed toebehoort aan de katholieke kerk. ^{[31] [32] [33]}

kritieken

Hetzelfde onderwerp in detail: kritiek op de katholieke kerk .

Door de eeuwen heen is de katholieke kerk van verschillende soorten beschuldigd, zowel vanuit religieus als politiek oogpunt ^[34] . In de eerste eeuwen van het christendom kwamen de beschuldigingen uit de populaire kringen van de traditionele Grieks-Romeinse religie, van kindermoord en incest ; in de Middeleeuwen , afkomstig uit pauperistische groepen , de keuze van Jezus te hebben opgegeven ten gunste van de armen; met het protestantisme , de zuivere leerstellingen van de oudheid en de Bijbel (centrum van de activiteit van de hervormers) te hebben verdraaid; met de verlichting en het positivisme waren er beschuldigingen vanobscurantisme , dat wil zeggen de triomf van de rede eerst en dan van de wetenschap willen belemmeren, zoals geïllustreerd in instellingen en episodes zoals de inquisitie , het proces tegen Galileo Galilei en Giordano Bruno . De Russische communist Trotski , die de Engelse liberaal Lloyd George citeerde , definieerde de Roomse Kerk als "de krachtpatser van het conservatisme". De katholieke kerk is er zelfs door de nazi's van beschuldigd een homoseksuele organisatie te zijn ^[35], vooral wat betreft het monastieke leven; terwijl vanaf de tweede helft van de twintigste eeuw tot de meest voorkomende beschuldigingen behoren die met betrekking tot de geschiedenis van de relatie met het jodendom , homofobie en mannelijk chauvinisme in katholieke instellingen.

Onlangs heeft de ontdekking van daden van pedofilie gepleegd door sommige homoseksuele geestelijken geleid tot het uitbreken van het schandaal van pedofiele priesters , in de Verenigde Staten en ook in Italië. ^[36]

Paus Johannes Paulus II erkende publiekelijk dat er leden waren, zowel onder de lekengelovigen als onder de geestelijkheid (inclusief bisschoppen en pausen) die schuldig waren en de vergeving van God en de mensen inriepen voor de zonden "van de kinderen en van de dochters van de kerk ”, zowel wat betreft handelen als nalaten. Op 12 juli 2008, ter gelegenheid van zijn apostolische reis naar Australië, antwoordde Benedictus XVI op degenen die hem vroegen of hij zich wilde verontschuldigen ^[37] :

De volgende 20 juli vierde de paus de mis met een groep slachtoffers, naar wiens droevige gebeurtenissen hij vervolgens aandachtig luisterde. ^[38] Eveneens ter gelegenheid van de Mis ter afsluiting van het Jaar van de Priesters op 11 juni 2010, herhaalde paus Benedictus XVI zijn verontschuldigingen aan de slachtoffers ^[39] :

Ten slotte zijn er terugkerende kritieken op de betrekkingen tussen sommige staten en de roomse kerk: er zijn met name culturele, ideologische en politieke aspecten die de invloed van de katholieke hiërarchieën op de regeringen van verschillende landen bij de keuze van een ethisch - morele orde. Vanuit deze lijnen wordt de katholieke kerk, net als alle pro-life-verenigingen of andere religieuze religies, beschouwd als een obstakel voor enig wetenschappelijk onderzoek, zoals onderzoek waarbij embryo's moeten worden gebruikt om embryonale stamcellen te verkrijgen, en het overwegen van bepaalde keuzes als burgerrechten met aanzienlijke ethische gevolgen, zoals echtscheiding , vrijwillige zwangerschapsafbreking , homohuwelijk ,adoptie door paren van hetzelfde geslacht en gebruik / verspreiding van anticonceptiemethoden . Andere christelijke kerken (zoals sommige protestantse kerken), in Italië en in andere landen, hebben een andere visie op sommige van deze punten, evenals op de scheiding tussen de staat en religieuze belijdenissen (" seculariteit van de staat ").

De denominatie Katholieke Kerk

Om de naam "katholieke kerk" te begrijpen, moet eerst worden verduidelijkt wat wordt bedoeld met "katholiek".

De term katholiek

Er zijn drie hoofdbetekenissen van de term 'katholiek': etymologisch, confessioneel, theologisch.

• Etymologisch komt de term "katholiek" van het Griekse καθολικός , wat eigenlijk "compleet", "allemaal samen" betekent. Dit is de eerste betekenis van de term, zoals deze expliciet wordt gemaakt in de geloofsbelijdenis van Nicea : "Ik geloof dat de ene, heilige, katholieke , apostolische Kerk ...". Hiermee geloven alle christenen dat de kerk "universeel" is, dat wil zeggen, door haar stichter geroepen tot de universele verspreiding van de boodschap.
• Met de scheidingen binnen de oorspronkelijke christelijke kerk, die al in de eerste eeuwen plaatsvonden, maar toen verergerden met de scheiding van het christelijke Oosten (1054) en met de protestantse Reformatie van de zestiende eeuw, kreeg de term "katholiek" een " confessionele" betekenis, om dat deel van de christelijke kerk aan te duiden, trouw aan de bisschop en paus van Rome, en dat in hem het hoogste gezag van de kerk erkent.
• Dit betekent niet dat veel christelijke belijdenissen de term 'katholiek' gebruiken met betrekking tot zichzelf in relatie tot de universele kerk, terwijl ze de term verschillende theologische betekenissen geven.

De term komt voor het eerst voor bij Ignatius van Antiochië (I eeuw) die de gemeenschap van Smyrna toespreekt: "Waar Jezus Christus is, daar is de Katholieke Kerk" ( Ad Smyrnaeos , 8).

Geschiedenis van de naam Katholieke Kerk

Augustinus van Hippo

In de oudheid betekende de katholieke kerk alle christenen wier leer als orthodox werd beschouwd; Augustinus van Hippo schreef in 397 over enkele kerken die hij als ketters beschouwde ^[40] :

Tot het jaar 1000 , vóór het oosterse schisma ( 1054 ), werd de hele oosterse en westerse kerk geïdentificeerd met de term katholieke kerk, en vóór de protestantse reformatie had de term 'katholiek' niet ook de confessionele betekenis aangenomen die het door het concilie had gehad. van Trente , die kan worden beschouwd als de gebeurtenis die de moderne fysionomie van de kerk vormde, ook in relatie tot andere christelijke belijdenissen.

Tegenwoordig belijden alle christelijke kerken die het Nicea-Constantinopolitische symbool erkennen in werkelijkheid deel uit te maken van de ene, heilige, katholieke en apostolische kerk , en bedoelen hiermee niet de katholieke kerk als een bekentenis. Als gevolg van de huidige betekenis van de term katholiek geven sommige protestantse kerken de voorkeur aan de dictie universele kerk en voegen ze het Romeinse attribuut toe aan de dictie van de katholieke kerk.

Gebruik van de Romeinse benaming

De katholieke kerk werd als Romeins beschouwd met betrekking tot de unitaire en richtinggevende dimensie van de kerk van Rome voor alle particuliere kerken waaruit de katholieke kerk algemeen wordt begrepen. Met andere woorden, het werd "rooms-katholiek" genoemd omdat het werd opgevat als het fundament van een kerkelijke dimensie waarin het zich openbaarde als de moeder en leraar van de particuliere kerken.

Ten tweede verschijnt de naam van de Rooms-Katholieke Kerk in de gedefinieerde en gevestigde kerkelijke taal van de Rooms-Katholieke Kerk zelf, ook om de Katholieke Kerk te identificeren in haar relatie tot afzonderlijke kerken. Zo verspreidt de term rooms-katholieke kerk zich verder na de splitsingen veroorzaakt door de onopgeloste schisma's in de structuur van de grote kerk van het vorige millennium, ook om opnieuw een gevoel en richting van te herontdekken eenheid te bevestigen.

Koepel van de Sint-Pietersbasiliek , een van de symbolen van de kerk van Rome

Onlangs heeft het anglicisme van de rooms-katholieke kerk , afgeleid van de Engelse rooms-katholieke kerk , zich ook verspreid . Deze benaming had oorspronkelijk een polemische betekenis en was bedoeld als een oxymoron die de geografische beperking van de aanspraak van de katholieke kerk op universaliteit aankondigde, maar ook als analoog aan de geografische denominatie van sommige protestantse staatskerken. In werkelijkheid wordt de term onderschat, aangezien de rooms-katholieke kerk wordt gevormd door de kerk van Rome samen met alle particuliere kerken, oosterse en westerse.

De Oxford English Dictionary , een autoriteit op het gebied van de Engelse taal , gaf de volgende uitleg van de uitdrukking "rooms-katholiek" in zijn protestantse culturele context, in de versie van het begin van de 20e eeuw ^[41] :

Het gebruik van de anglicaanse herinterpretatie van de term "rooms-katholieken" heeft eigenlijk een oudere oorsprong; een schrijver van puriteinse sympathieën, Percival Wiburn , gebruikte herhaaldelijk de term " rooms-katholiek " in zijn artikel Checke of Reproofe van M. Howlet (in reactie op een jezuïet die schreef onder het pseudoniem Howlet); hij schreef bijvoorbeeld: "Jullie rooms-katholieken die om tolerantie vragen" (p. 140), "parlous dilemma of streicht waarin jullie rooms-katholieken zijn geleid" (p. 44).

Robert Crowley , anglicaans, schreef in zijn boek A Deliberat Answere , gepubliceerd in 1588 , hoewel hij bij voorkeur termen als "rooms-katholieken" of "paaps-katholieken" overnam, ook in dit verband: " die met de rooms-katholieken ronddwalen in de onzekere hypathes van Paap bedenkt "(p. 86).

Andere soortgelijke geschriften die dateren uit de periode kort na de protestantse Reformatie laten zien hoe termen als 'Romeins' door protestanten door elkaar werden gebruikt met 'paaps', die het gebruik van de term 'katholiek' verwierpen om alleen christenen te definiëren die autoriteit erkenden. de paus.

Sommige christelijke kerken gebruiken de naam Katholieke Kerk echter ook in formele toespraken en in door hen ondertekende documenten, bijvoorbeeld de documenten die gezamenlijk zijn geschreven door de Katholieke Kerk en door de Wereldfederatie van Lutherse Kerken ^[42] en in de "Gemeenschappelijke Christologische verklaringen onder de Katholieke Kerk en de Oost-Assyrische Kerk ” ^[43] .

Andere katholieke kerken

Hetzelfde onderwerp in detail: Katholieke Kerk (het ondubbelzinnig maken) .

Veel andere christelijke kerken definiëren zichzelf als de "katholieke kerk" of een deel daarvan, waaronder de oosters-orthodoxe kerk , de westers-orthodoxe kerk, de anglicaanse kerken , de traditionalistische katholieke kerk en andere christelijke kerken.

Hiertoe behoort de Oud-Katholieke Kerk , die weliswaar het primaat van de paus als opvolger van Petrus erkent, maar zijn onfeilbaarheid niet erkent en daarom niet in volledige gemeenschap met Rome staat. De Oud-Katholieke Kerken scheidden zich in feite van Rome na het Eerste Vaticaans Concilie .

Ook te tellen zijn de katholieke gemeenschappen die afwijken van de Heilige Stoel, zoals de Priesterbroederschap van Sint Pius X , die verwijst naar het katholieke liturgische en theologische kerkelijke patrimonium tot aan het Tweede Vaticaans Concilie.

andere definities

Om het ene of het andere aspect van haar eigen leer aan te geven, geeft de Katholieke Kerk zichzelf ook andere niet-limitatieve definities, zoals de benamingen Mystiek Lichaam van Christus , Volk van God , Universeel Sacrament van het Heil (vgl. Catechismus van de Katholieke Kerk , 748-810).

kerkelijke organisatie

Territoriale onderverdelingen

De katholieke kerk bestaat uit al haar gedoopten , en vanuit een territoriaal oogpunt is ze verdeeld in zetels die bisdommen worden genoemd in de Latijnse kerk en eparchies in de oosterse kerken .

Eind 2011 bedroeg het aantal kerkelijke omschrijvingen 2.966 ( Pauselijk Jaarboek 2012). ^[44] De bisdommen worden geflankeerd door andere vormen van particuliere kerk zoals prelaturen (zowel territoriaal als persoonlijk ), ordinariaten of apostolische administraties .

De bisdommen en normaal ook de andere omschrijvingen worden toevertrouwd aan een bisschop ( eparch voor de eparchies), die wordt beschouwd als de opvolger van de apostelen . Aan het hoofd van het college van bisschoppen staat de bisschop van Rome, de paus , die wordt beschouwd als de opvolger van de apostel Petrus .

Elk bisdom is verdeeld in parochies , geleid door een pastoor of een parochiebestuurder . Met het Concilie van Trente ( 16e eeuw ) werd ook veel belang gehecht aan landelijke parochies, terwijl de oudere parochiekerken , groeperingen van dorpen rond het grootste centrum van het gebied, de verdeling van de bisdommen markeerden.

Katholieke kerken en riten

Hetzelfde onderwerp in detail: particuliere kerk , bisdom en kerk sui iuris .

Patriarch Elias Boutros Hoayek en de bisschoppen van de Maronitische Kerk verzamelden zich in Rome, 1906

De katholieke kerk bestaat uit de gemeenschap van verschillende sui iuris- kerken (onderscheiden door vormen van liturgische eredienst en volksvroomheid, sacramentele en canonieke discipline, terminologie en theologische traditie):

• Latijnse kerk , die zowel de Romeinse als de Ambrosiaanse riten en andere riten omvat, en is de kerk waarin de paus ook de patriarchale functie vervulde .
• Armeens-Katholieke Kerk ;
• Chaldeeuwse en Syro-Malabar- Katholieke Kerk ;
• Koptische en Ethiopische Katholieke Kerk
• Grieks-Melkite Katholieke Kerk ;
• Maronitische Katholieke Kerk ;
• Syrische en Syro-Malankara Katholieke Kerk ;
• Grieks-katholieke kerken :
  • Albanees ;
  • Wit-Russisch ;
  • Bulgaars ;
  • Kroatisch ;
  • Grieks ;
  • Italiaans-Albanees ^[45] ;
  • Macedonisch ;
  • Roemeens ;
  • Russisch ;
  • Roetheens ;
  • Servisch ;
  • Slowaaks ;
  • Oekraïne ;
  • Hongaars ;

In tegenstelling tot de "families" of "federaties" van kerken die worden gevormd door de wederzijdse erkenning van verschillende kerkelijke lichamen, beschouwt de katholieke kerk zichzelf als een enkele kerk belichaamd in een veelvoud van lokale of particuliere kerken, als een "ontologisch en tijdelijk pre-realiteit" bestaande aan elke kerk bijzonder individu". ^[46]

De katholieke kerk erkent het grote belang van bepaalde kerken, waarvan het theologische belang werd benadrukt door het Tweede Vaticaans Concilie; de term particuliere kerk heeft twee verschillende toepassingen:

• kan verwijzen naar een bisdom , dat in het decreet betreffende de pastorale zorg van de bisschoppen Christus Dominus wordt beschreven als: "een deel van het volk van God toevertrouwd aan de pastorale zorg van de bisschop, bijgestaan ​​door zijn pastorie, zodat, door zich te houden aan zijn herder, en door hem verzameld in de Heilige Geest door het Evangelie en de Eucharistie, vormt het een particuliere Kerk waarin de Kerk van Christus, één, heilig, katholiek en apostolisch, aanwezig en aan het werk is "; ^[47]
• of tot een sui iuris- kerk die verschilt voor meer autonomie, zoals erkend door het Tweede Vaticaans Concilie in het decreet over Oosters-katholieke Kerken Orientalium Ecclesiarum ^[48] dat bepaalde kerken of riten erkent .

Kerkelijke omschrijvingen

Er zijn de volgende kerkelijke omschrijvingen:

• een pauselijke zetel ;
• 9 patriarchale ziet ;
• 4 titulaire patriarchale zie ;
• 4 grote aartsbisschoppelijke zetels ;
• 5 grootstedelijke kantoren sui iuris ;
• 548 grootstedelijke aartsbisschoppelijke zetels ;
• 778 aartsbisschoppelijke zetels ;
• 2221 bisschoppelijke zetels ;
• 93 eigenaar grootstedelijke kantoren ;
• 91 titulaire aartsbisschoppelijke zetels ;
• 1904 titulaire bisschoppelijke zetels ;
• 42 territoriale prelaturen ;
• 11 territoriale abdijen ;
• 18 apostolische exarchaten ;
• 9 ordinariaten voor de gelovigen van de oosterse ritus ;
• 36 militaire ordinariaten ;
• 3 persoonlijke ordinariaten ;
• een persoonlijke prelatuur ;
• 88 apostolische vicariaten ;
• 39 apostolische prefecturen ;
• 8 apostolische administraties ;
• een persoonlijk apostolisch bestuur ;
• 8 onafhankelijke of sui iuris- missies ;
• 10 patriarchale exarchaten ;
• 5 aartsbisschoppelijke exarchats e
• 5 territoria die afhankelijk zijn van het patriarchaat .

De Heilige Orde

Hetzelfde onderwerp in detail: Heilige wijdingen en kleine wijdingen .

Katholieke priesters in Rome

De katholieke kerkelijke structuur is georganiseerd volgens drie graden van het sacrament van de heilige wijdingen . In oplopende volgorde van volheid zijn ze:

• Diaken , werkt samen met de bisschop en met de presbyters in de vorm van dienst.

Deze orden (samen, in het verleden, met de kleine orden ) vormen de geestelijkheid als geheel ;

• Presbyter (of priester, of priester), werkt samen met de bisschop als zijn plaatsvervanger;
• Bisschop , die de opvolging van de apostelen vertegenwoordigt .

Aan degenen die het wijdingssacrament hebben ontvangen, kunnen dan andere titels en ambten worden toegekend die geen sacramentele waarde hebben, maar eervol of inherent aan het ambt, zoals bijvoorbeeld: kardinaal , aartsbisschop, monseigneur. Hetzelfde kan gezegd worden van de paus die, sacramenteel gezien, een bisschop is.

De drie graden van de heilige orde komen overeen met verschillende munera , dat wil zeggen bevoegdheden met betrekking tot de viering, de macht van het bestuur en de verkondiging van het evangelie.

De diaken vervult bij uitstek functies van dienstbaarheid in de bediening van het altaar, van het woord en van naastenliefde. Hij kan het sacrament van doop en huwelijk vieren , evenals sacramentalen zoals de zegen of de ritus van de begrafenis.

De pastoor werkt mee aan het ambt van de bisschop en neemt bepaalde bevoegdheden op zich, zoals de viering van de sacramenten (exclusief orden en vormsel), de sacramenten, het voorzitterschap van de liturgische vieringen, de verkondiging van het woord en de bestuursmacht volgens de aanwijzingen gegeven door de bisschop. Onder deze, de meest voorkomende is de verantwoordelijkheid van een parochie.

Ten slotte heeft de bisschop de volheid van de heilige orde. Hij bedient alle sacramenten en sacramentalen zelf of kan andere bisschoppen of priesters delegeren, zoals in het geval van vormsel of exorcisme .

Pa

Hetzelfde onderwerp in detail: paus , primaat van Petrus en pauselijk primaat .

Saint Peter , beschouwd als de eerste paus door de katholieke kerk, in een portret van Rubens

De katholieke kerk bevestigt dat Jezus de apostel Petrus het ultieme gezag gaf over de hele gemeenschap van zijn discipelen : volgens de katholieke interpretatie verleende Christus aan Petrus in de buurt van Caesarea Filippi het primaat over de andere apostelen en over de hele kerk ( Mattheüs 16,13- 20 ^[49] ) en herbevestigde hem na de opstanding in de verschijning bij het meer van Tiberias ( Johannes 21,15-19 ^[50] ).

De context van de eerste aflevering is die van Jezus' vraag aan de discipelen over zijn identiteit. Op het antwoord van Petrus "U bent de Christus , de Zoon van de levende God ", antwoordt Jezus: "Gezegend bent u, Simon, de zoon van Jona, want vlees noch bloed hebben het u geopenbaard, maar mijn Vader die in de hemel is ... En ik zeg je: jij bent Petrus en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven , en alles wat je op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn, en alles wat je op aarde ontbindt, zal in de hemel worden ontbonden."

In de tweede aflevering vraagt ​​Jezus echter drie keer aan Petrus: "Simon van Johannes, hou je van mij?", En elke keer dat hij bevestigend antwoordt, antwoordt hij: "Weid mijn schapen."

Deze passages worden door de katholieke kerk geïnterpreteerd in de sterke zin van een primaat van leer en jurisdictie over de hele kerk, en worden ook geïnterpreteerd als de basis van de leer van het pauselijke primaat . Aangezien Petrus de eerste bisschop van de kerk van Rome was, wordt zijn primaatschap overgedragen aan zijn opvolger in dezelfde zetel en vervolgens aan de bisschop van Rome.

De rol van de paus groeide in het tweede millennium en bereikte zijn hoogtepunt in de negentiende eeuw met de verklaring over de pauselijke onfeilbaarheid van het Eerste Vaticaans Concilie .

Volgens deze verklaring kan de paus het recht uitoefenen om over geloof en moraal te onderwijzen, om als onderdeel van het geloofsdepot te worden beschouwd, wanneer hij ex cathedra spreekt , dat wil zeggen, wanneer hij "zijn hoogste ambt als Pastor en Doctor van alle christenen", en wanneer "het een doctrine over geloof en moraal definieert".

De pauselijke stoel in de basiliek van San Giovanni in Laterano in Rome

Uitgaande van de definitie van onfeilbaarheid in 1870 , werd deze laatste slechts eenmaal formeel uitgeoefend door de pausen, en dit met de afkondiging van het dogma van de Hemelvaart van Maria door paus Pius XII in 1950 . Alle andere leringen die de pausen de afgelopen 150 jaar hebben gegeven, zijn niet formeel gedefinieerd als "dogma's".

Pauselijke onfeilbaarheid leidde tot de formele beschuldiging van ketterij door de orthodox-christelijke kerk , die in 1848, en in de vorm van de aartsvaders van Constantinopel , Alexandrië en Jeruzalem , samen met hun synodes , een encycliek naar paus Pius IX stuurde waarin zij deze leer veroordeelde als "ketterij" ^[51] en degenen die het steunden als "ketters", op basis van het geloof dat de bisschop van Rome en zijn kerk het conciliariteit hadden opgegeven ten gunste van de monarchie en het monopolie van de gaven van de Heilige Geest ^{[ 52]} .

De procedure voor de verkiezing van de paus en de benoeming van bisschoppen heeft in de loop der eeuwen talrijke veranderingen ondergaan: vanaf de late middeleeuwen ( Viterbo , 1271 ) werd de paus in conclaaf gekozen door de kardinalen, de prinsen van de kerk ; het is in plaats daarvan zijn verantwoordelijkheid om de leden van de geestelijkheid van de hoogste hiërarchie van de Latijnse ritus rechtstreeks te benoemen , te beginnen met de bisschoppen (meestal na overleg met de andere prelaten). In de Oosters-Katholieke Kerken worden bisschoppen benoemd door hun respectieve patriarchen, volgens de plaatselijke gewoonte.

De paus wordt in zijn taken bijgestaan ​​door de kardinalen . Alle leden van de kerkelijke hiërarchie zijn verantwoording verschuldigd aan hem en aan de Romeinse Curie als geheel. Elke paus zet zijn dienst voort tot de dood (dit gold ook voor de andere bisschoppen tot het pontificaat van Paulus VI ^[53] ) of ontslag (die acht keer plaatsvond, met pausen Clemens , Pontian , Silverio , Benedict IX , Gregorius VI , Celestino V , Gregorius XII en Benedictus XVI ).

De paus verblijft momenteel in Vaticaanstad , een kleine onafhankelijke staat in het centrum van Rome , waarvan hij de absolute monarch is, en door de meerderheid van de internationale diplomatie erkend als een gebied van soevereiniteit van de Heilige Stoel .

Godgewijd leven

Hetzelfde onderwerp in detail: katholieke religieuze orde .

Een minderjarige Franciscaner

kloosterzuster _

Door de eeuwen heen hebben zich buiten het bisdom gemeenschapservaringen ontwikkeld, religieuze ordes genaamd , vooral gevormd in het kloosterleven , bedelorden tot de geboorte van de eerste religieuze congregatie die geleidelijk de nieuwe gemeenschapsrealiteiten van de kerk zal worden.

De eerste, die in het Westen kan worden geboren met de Benedictijnse Regel , ontwikkelde zich in een crisismoment ( VIII - XII eeuw ) als een poging om een ​​bijzondere en meer intieme band met God te smeden . Deze laatste, geboren tijdens de hervorming van de twaalfde eeuw , worden in hun diversiteit gekenmerkt door het zoeken naar actualisering van de christelijke boodschap in de samenleving: onder hen de Karmelieten , de Franciscanen en de Dominicanen . Sinds de negentiende eeuw is er geen gebrek aan religieuze congregaties die meer aandacht besteden aan de behoeften van jongeren, ouderen en andere kansarme sociale categorieën. Onder hen demissionaire gemeenschappen , met als voornaamste doel het katholieke geloof over de hele wereld te verspreiden.

Vanaf de vierde eeuw werden de verschillende religieuze orden geboren, als volgt verdeeld:

• kloosterorden : Annunciaat , Benedictijner , Hemels , Cisterciënzer , Clarissen , Conceptionist , Trappist , Kartuizer , Camaldolese , Hieronymites , Redemptoristen , enz.
• reguliere kanunniken : Teutoons , Premonstratenzer , kruisvaarders , enz.
• bedelmonniken : augustijnen , karmelieten , franciscanen , dominicanen , bedienden , trinitariërs , enz.
• reguliere geestelijken : jezuïeten , Camillianen , Somascans , enz.

Om tot een religieuze congregatie te komen , moet men wachten op de zeventiende eeuw , een van de meest voorkomende:

• Passionisten , Salesianen , Marianen , Missionarissen van Liefde , Zusters van de Goede Herder

De twee realiteiten van religieuze orden en congregaties verschillen in het afleggen van geloften : voor de eerste gebeurt het in een plechtige vorm, voor de laatste in een eenvoudige vorm; formeel zijn er geen relevante verschillen.

Bewegingen en verenigingen

Hetzelfde onderwerp in detail: katholieke verenigingen en bewegingen .

In de twintigste eeuw begon het fenomeen van kerkelijke bewegingen: dit zijn verenigingen van gelovigen die geïnspireerd zijn door een bepaald charisma en die zich autonoom organiseren vanuit de normale hiërarchie (bisschoppen en pastoors). Het verschil tussen bewegingen en verenigingen is dat deze laatste niet autonoom worden georganiseerd door de hiërarchie (zoals het geval is voor bewegingen), maar ermee samenwerken op een geïntegreerde en gecoördineerde manier, actief deelnemend aan bijna alle momenten van het parochie- en diocesane leven.

Verspreiding in de wereld

Verspreiding van het katholicisme naar percentage van de bevolking (in absolute cijfers)

• Afrika : wijdverbreid voornamelijk in Angola , in Franstalig Afrika (bijvoorbeeld in Congo ), in Oeganda , Rwanda , in Burundi , Kaapverdië , Equatoriaal-Guinea , Madagaskar en in de Franse overzeese gebieden .

• Amerika : wijdverbreid in Latijns-Amerika (bijvoorbeeld in Brazilië en Mexico ), in Canada en in de Verenigde Staten (bijvoorbeeld in Californië en New Mexico ). In de VS is het aantal katholieken de laatste jaren groter dan dat van protestanten , niet alleen door de Spaanse , Engelse en Franse kolonisaties die in het verleden plaatsvonden, maar ook door de talrijke migratiegolven uit katholieke landen (bijvoorbeeld uit Latijns-Europa zoals Spanje, Portugal, Frankrijk en Italië, maar ook uit Duitsland, Ierland, Polen, de Filippijnen, Vietnam, Mexico en Latijns-Amerika).

• Azië : wijdverbreid voornamelijk in de Filippijnen , Vietnam , Oost-Timor , India , Singapore , Zuid-Korea , Sri Lanka en enkele eilanden van Indonesië , maar ook in China en Japan .

• Europa : overwegend in Latijnse landen, Frankrijk , Spanje , Portugal , België en Italië , in Oostenrijk , in sommige kantons van Zwitserland , Duitsland (vooral in het zuiden en in Franken-Rijnland maar ook in Thüringen), Ierland , Nederland en in sommige Oosterse landen: Polen , Litouwen , Letland , Tsjechië , Slowakije , Hongarije , Slovenië , Kroatiëen in sommige gebieden van Wit -Rusland , Roemenië en Oekraïne .

• Oceanië : komt voornamelijk voor in Australië , Nieuw-Zeeland , Papoea-Nieuw-Guinea en in de Franse overzeese gebiedsdelen.

Aantal leden

Het Pauselijk Jaarboek van 2017 , gebaseerd op gegevens van katholieke bisdommen, getuigt dat meer dan 1.285.000.000 mensen tot de katholieke kerk behoren ^[54] en 17,7% van de wereldbevolking vertegenwoordigen. Het cijfer omvat niet de katholieken in China en enkele andere landen waar regelmatig contact met Rome wordt belemmerd. Katholieken vormen meer dan de helft van de 2,4 miljard christenen in de wereld. Volgens het kerkelijk recht worden al degenen die zijn gedoopt of opgenomen in de katholieke kerk en die een geloofsbelijdenis hebben afgelegd, als leden beschouwd, met uitzondering van degenen die formeel het lidmaatschap hebben opgezegd ^{[55] [56]}. Het aantal gedoopten komt niet noodzakelijk overeen met het aantal praktiserende gelovigen, vooral wat betreft westerse landen , die meer onderhevig zijn aan secularisatie dan andere.

Trends

Door de situatie per afzonderlijk continent te onderzoeken, benadrukt 2015 de robuuste groei van katholieken in Afrika. De groei is consistent in Azië en Amerika. De situatie is anders in Europa en Oceanië waar het percentage gelovigen in verhouding tot de bevolking constant is. Het aantal katholieken ten opzichte van de totale bevolking verschilt sterk tussen continenten. In Amerika vertegenwoordigt het aantal gelovigen van de katholieke kerk 63,7% van de totale bevolking, in Europa 39,9%, in Oceanië 26,4%, in Afrika 19,4%, in Azië 3,2%.

Katholieke kerk per continent

• Katholieke kerk in Afrika
• Katholieke Kerk in Amerika
• Katholieke kerk in Azië
• Katholieke Kerk in Europa
• Katholieke kerk in Oceanië

Opmerking

Bibliografie

• Luigi Giussani , Waarom de kerk - Derde deel van het pad , Milaan, Rizzoli, Bur, 2005.
• Hans Küng , De katholieke kerk. Een korte geschiedenis , Milaan, Rizzoli, 2001.
• Mario Perniola , Van katholiek gevoel. De culturele vorm van een universele religie , Bologna, Il Mulino, 2001, ISBN 88-15-08205-0 .
• Arno Tausch, Arno, Wereldwijd katholicisme in het tijdperk van massamigratie en de opkomst van populisme: vergelijkende analyses , gebaseerd op recente World Values ​​​​Survey en European Social Survey-gegevens (24 november 2016).
• Thomas E. Woods , hoe de katholieke kerk de westerse beschaving opbouwde, Cantagalli, Siena 2007.
• Pauselijk Jaarboek (alle edities)
• Pauselijke kalender (alle edities)

Gerelateerde items

Andere projecten

• Wikisource bevat documenten van de katholieke kerk
• Wikiquote bevat citaten over de katholieke kerk
• Wikiversity bevat bronnen over de katholieke kerk
• Wikinews bevat actueel nieuws over de katholieke kerk
• Wikimedia Commons bevat afbeeldingen of andere bestanden over de katholieke kerk

Externe links

• Officiële site , op w2.vatican.va .
• Katholiek, Kerk , op Treccani.it - ​​​​Online Encyclopedieën , Instituut van de Italiaanse Encyclopedie .
• Katholieke Kerk , in Dictionary of History , Instituut voor de Italiaanse Encyclopedie , 2010.
• ( EN ) Katholieke Kerk , in Encyclopedia Britannica , Encyclopædia Britannica, Inc.
• Werken van de katholieke kerk , op openMLOL , Horizons Unlimited srl.
• ( EN ) Werken van de Katholieke Kerk , op Open Library , Internet Archive .
• ( EN ) Werken betreffende de Katholieke Kerk , op Open Library , Internet Archive .
• ( EN ) Katholieke Kerk , in Katholieke Encyclopedie , Robert Appleton Company.
• Officiële site van de Italiaanse Bisschoppenconferentie , op chiesacattolica.it .
• LaChiesa.it .
• Stem Katholieke Kerk, op it.cathopedia.org .
• Massimo Introvigne , PierLuigi Zoccatelli , Religions in Italy: The Catholic Church and its schisms , van de website van het Centre for Studies on New Religions .
• Anglo-katholieke christelijke kerk , op chiesacristiananglocattolica.it .

Katholicisme Portal

Geschiedenisportaal