| Armée de terre | |
|---|---|
| trad. land leger | |
| Algemene beschrijving | |
| Activeren | 26 mei 1445 - vandaag |
| Land |  Frankrijk
|
| Jongen | land gewapende macht |
| Dimensie | 112.502 soldaten (2017) |
| Garrison / HQ | Parijs |
| Bijnaam | De grote muette |
| Motto | Honneur et Patrie ( Eer en vaderland ) |
| kleuren | Blauw, wit en rood |
| Gevechten / oorlogen | Zie lijst Lijst met conflicten
|
| Website | http://www.defense.gouv.fr/terre |
| Deel van | |
| Armée française | |
| Afhankelijke afdelingen | |
| Het Quartier général de corps de réaction rapide - Frankrijk Etats-majors de force Brigades Arme blindée cavalerie Artillerie Aviation légère de l'armée de terre (ALAT) Génie Infanterie Légion étrangère Matériel Train Transmissions Troupes de marine Commissariat de l'armée de Terre Service de santé de l'armée de Terre Groupe de spécialité état-major Musiques militaires Centre de préparation des forces | |
| commandanten | |
| Chef d'État-majoor de l'Armée de terre | Général d'armée Jean-Pierre Bosser |
| symbolen | |
| Gevechtsvlag |
|
| Geruchten over militaire eenheden op Wikipedia | |
.svg/1280px-Logo_of_the_French_Army_(Armee_de_Terre).svg.png){kind=logo}
De Armée de terre ("Landleger") is een van de vier componenten van de Franse strijdkrachten . Net als de andere drie strijdkrachten ( Marine nationale , Armée de l'air en Gendarmerie nationale ), wordt het onder de verantwoordelijkheid van de Franse regering geplaatst .
Operationeel staan de legereenheden onder het gezag van de stafchef van de strijdkrachten ( chef d'état-major des armées , CEMA). De stafchef van het leger ( Chef d'état-major de l'armée de terre ) is tegenover de CEMA en de minister van Defensie verantwoordelijk voor de organisatie, de voorbereiding en het gebruik van zijn strijdkrachten, evenals voor planning en planning van zijn toekomstige middelen, uitrusting en uitrusting.
Alle soldaten worden beschouwd als professionals na de schorsing van de dienstplicht , aangenomen in het parlement in 1997 en van kracht geworden in 2001.
Vanaf 2017 heeft het Franse leger 117.000 mensen in dienst (inclusief het Franse vreemdelingenlegioen en de Parijse brandweerlieden ). Daarnaast bestaat het reserve-element van het Franse leger uit 15.453 leden van het personeel van de Operationele Reserve. [2]
In 1999 vaardigde het leger de Franse Soldatencode uit , die bevelen bevat: [3]
| ( FR )
«Maître de sa force, the respecte adversaire et veille à épargner les populaties. Il obéit aux ordres, dans le respect des lois, des coutumes de la guerre et des conventies internationales. (...) Il est ouvert sur le monde et la société, et respecte les différences." |
( IT )
“Meester van zijn kracht, hij respecteert zijn tegenstander en is voorzichtig om burgers te sparen. Het gehoorzaamt bevelen in overeenstemming met de wetten, gebruiken van oorlog en internationale conventies. (...) Hij staat open voor de wereld en de samenleving en respecteert hun verschillen." |
| ( Le code du soldat ) | |
Geschiedenis
Oude geschiedenis
Het eerste staande leger, betaald met regulier loon in plaats van feodale dienstverbanden, werd tussen 1420 en 1430 opgericht onder Karel VII . De koningen van Frankrijk hadden betrouwbare troepen nodig tijdens en na de Honderdjarige Oorlog . Soldateneenheden werden ingelijfd door verordeningen uit te vaardigen om hun diensttijd, samenstelling en betaling te regelen. De Compagnie d'ordonnance vormde in de 16e eeuw de kern van de gendarme-cavalerie. Ze werden in heel Frankrijk gestationeerd en zo nodig in grotere legers opgeroepen. Er waren ook voorzieningen voor eenheden van "Frankische boogschutters" en infanterie die werden aangeworven uit de niet-adellijke klassen, maar de eenheden werden aan het einde van de oorlog ontbonden. [4]
Het grootste deel van de infanterie voor de oorlog werd nog steeds geleverd door stedelijke of provinciale milities, aangeworven uit een gebied of stad om plaatselijk te vechten en genoemd naar hun rekruteringsgebied. Geleidelijk werden de eenheden permanenter en in 1480 werden Zwitserse instructeurs aangeworven en enkele van de "Bande" (militie) fuseerden tot tijdelijke "legioenen" van maximaal 9.000 man. De mannen zouden worden betaald, ze zouden een contract en training krijgen.
Hendrik II regulariseerde het Franse leger verder door permanente infanterieregimenten te vormen om de militiestructuur te vervangen. De eerste (Régiments de Picardie, Piémont, Navarra en Champagne) werden Les Vieux Corps (The Old Bodies) genoemd. Het was gebruikelijk om de regimenten na het einde van de oorlog te ontbinden als een kostenbesparende maatregel met het Vieux Corps en de persoonlijke troepen van de koning, maar het Maison du Roi was de enige overlevende.
De regimenten konden rechtstreeks door de koning worden gerekruteerd en zo genoemd uit de regio waarin ze waren ingelijfd of van de adel en zo genoemd door de edele of zijn aangestelde kolonel. Toen Lodewijk XIII de troon besteeg, ontbond hij de meeste bestaande regimenten, waardoor alleen de Vieux en een handvol anderen overbleven, die bekend werden als Petite Vieux en ook het voorrecht verkreeg om niet te worden ontbonden na een oorlog.
In 1684 was er een grote reorganisatie van de Franse infanterie en een andere in 1701 om tegemoet te komen aan de plannen van Lodewijk XIV en de Spaanse Successieoorlog . De herschikking creëerde veel van de huidige regimenten van het Franse leger en standaardiseerde hun uitrusting en tactieken. Het leger van de Zonnekoning had de neiging om grijs-witte jassen met gekleurde voeringen te dragen . Er waren uitzonderingen en buitenlandse troepen, gerekruteerd van buiten Frankrijk, droegen rode (Zwitserse, Ierse, enz.) of blauwe (Duitse, Schotse, enz.) jassen, terwijl Franse bewakers blauwe jassen droegen. Naast de linieregimenten leverde het Maison du Roi verschillende elite-eenheden, de Zwitserse Garde, waren de Franse bewakers en musketierregimenten de meest bekende. Franse linie infanterie Les Blancs , gekleed in wit/grijs, met zijn Charleville musketten waren een gevreesde vijand op de slagvelden van de 17e en 18e eeuw, vechtend in de Negenjarige Oorlog , de Spaanse en Oostenrijkse successieoorlogen , de oorlog van de zeven jaar en in de Amerikaanse Revolutie . [5]
De revolutie verdeelde het leger, waarbij de hoofdmassa de meeste van haar officieren verloor door aristocratische vlucht of de guillotine en gedemoraliseerd en ineffectief werd. De Franse garde voegde zich bij de opstand en de Zwitserse garde werd afgeslacht tijdens de aanval op het Tuileries-paleis . De overblijfselen van het koninklijke leger werden vervolgens gecombineerd met de revolutionaire milities die bekend staan als sansculottes en de " Nationale Garde ", een meer burgerlijke militie en politie, om het Franse Revolutionaire Leger te vormen .
Vanaf 1792 vocht het Franse Revolutionaire Leger tegen verschillende combinaties van Europese machten: aanvankelijk steunend op grote aantallen en basistactieken, werd het bloedig verslagen, maar overleefde het en verdreef eerst zijn tegenstanders van Franse bodem en veroverde vervolgens verschillende landen door klantstaten te creëren. Onder Napoleon I veroverde het Franse leger een groot deel van Europa tijdens de Napoleontische oorlogen. Door de revolutionaire krachten weer te professionaliseren en aanvalskolommen met zware artilleriesteun en zwermen achtervolgende cavalerie te gebruiken, was het Franse leger onder Napoleon en zijn maarschalken in staat om de geallieerde legers tot 1812 herhaaldelijk te onderdrukken en te vernietigen. Napoleon introduceerde het Corps-concept, elk een traditioneel "miniatuur" leger dat het mogelijk maakte de veldmacht over verschillende marslijnen te verdelen en zich weer aan te sluiten of onafhankelijk te opereren. De Grande Armée opereerde door een beslissende slag te zoeken met elk vijandelijk leger en ze vervolgens tot in detail te vernietigen voordat ze het gebied snel bezetten en vrede afdwingen.
In 1812 marcheerde Napoleon naar Moskou, in een poging de Russische invloed uit Oost-Europa te verwijderen en de grenzen van zijn rijk en cliëntstaten te beschermen. Aanvankelijk verliep de campagne goed, maar de enorme afstanden van de Russische steppe en de koude winter dwongen zijn leger tot een chaotische terugtocht, ten prooi aan Russische invallen en achtervolgingen. Het Grote Leger van de campagne van 1812 kon niet worden vervangen en met de "ulcer" van de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog tegen Groot-Brittannië en Portugal in Spanje, had het Franse leger een tekort aan getrainde troepen en was het Franse personeel bijna niet op voorraad. Na de troonsafstand en de terugkeer van Napoleon, onderbroken door een Engels-Nederlands en Pruisisch bondgenootschap in Waterloo, Het Franse leger werd teruggebracht onder de herstelde Bourbon-monarchie. De structuur bleef in wezen ongewijzigd en veel officieren van het rijk behielden hun posities.[6]
De lange 19e eeuw en het tweede rijk
De Bourbon-restauratie was een periode van politieke instabiliteit waarbij het land constant op de rand van politiek geweld stond. [5]
.png/1280px-Prise_de_la_Zaatcha_(1849).png)
Het leger was in 1824 bezig met het herstel van het Spaanse monarchale absolutisme . Het bereikte zijn doelstellingen in zes maanden, maar trok zich pas in 1828 volledig terug. Vergeleken met de vorige Napoleontische invasie was deze expeditie succesvol en snel.
Door gebruik te maken van de zwakte van de bey van Algiers, viel Frankrijk hem in 1830 binnen en overwon snel de aanvankelijke weerstand. De Franse regering annexeerde Algerije formeel, maar het duurde bijna 45 jaar om het land volledig te pacificeren. In deze periode van de Franse geschiedenis werd de Armée d'Afrique opgericht , waartoe ook het Franse Vreemdelingenlegioen behoorde . Het leger droeg nu donkerblauwe jassen en rode broeken, die het zou houden tot aan de Eerste Wereldoorlog.
Het nieuws over de val van Algiers had net Parijs bereikt in 1830, toen de Bourbon-monarchie werd omvergeworpen en vervangen door de constitutionele monarchie van Orleans . Tijdens de Juli-revolutie van 1830 bleek de Parijse menigte te sterk voor de troepen van het Maison du Roi en de hoofdmacht van het Franse leger, uit solidariteit met de menigte, was er niet erg bij betrokken.
In 1848 overspoelde een golf van revoluties Europa en maakte een einde aan de Franse monarchie. Het leger was grotendeels niet betrokken bij de straatgevechten in Parijs die de koning ten val brachten, maar later in het jaar werden de troepen gebruikt bij de onderdrukking van de meer radicale elementen van de nieuwe Republiek, wat leidde tot de verkiezing van de neef van Napoleon tot president.
De paus was gedwongen Rome te verlaten als onderdeel van de revoluties van 1848, en Lodewijk Napoleon stuurde een expeditieleger van 14.000 man naar de pauselijke staat onder leiding van generaal Nicolas Charles Victor Oudinot om het te herstellen. Eind april 1849 werd hij verslagen en uit Rome verworpen door het vrijwilligerskorps van Giuseppe Garibaldi, maar daarna herstelde en heroverde hij Rome.
Het Franse leger werd als een van de eersten ter wereld voorzien van Minié-geweren , net op tijd voor de Krimoorlog tegen Rusland, een bondgenoot van Groot-Brittannië. Deze uitvinding gaf de linie-infanterie een wapen met een veel groter bereik en grotere nauwkeurigheid en zou leiden tot nieuwe flexibele tactieken. Het Franse leger had meer ervaring met massale manoeuvres en oorlogsgevechten dan de Britten, en de reputatie van het Franse leger was sterk verbeterd.
Een reeks koloniale expedities volgde en in 1856 sloot Frankrijk zich aan bij de Tweede Opiumoorlog aan Britse zijde tegen China en verkreeg concessies. Franse troepen werden ingezet in Italië tegen de Oostenrijkers, het eerste gebruik van de spoorwegen voor massabeweging.
Het Franse leger werd nu beschouwd als een voorbeeld voor anderen en militaire missies in Japan en de navolging van de Franse Zouaven in andere legers verhoogden dit prestige. Een expeditie naar Mexico slaagde er echter niet in een stabiel marionettenregime te creëren.
Frankrijk werd vernederd door een nederlaag in de Frans-Pruisische oorlog in 1870-1871. Het leger had veel superieure infanteriewapens in de vorm van de Chassepot en een vroeg type machinegeweer, maar de tactiek en artillerie waren inferieur en, waardoor de Duitse invasiemacht het initiatief nam, werd het snel tegengehouden in zijn stad en versloeg het. Het verlies van prestige binnen het leger leidde tot een grote nadruk op agressie en hechte tactieken.
Begin van de 20e eeuw
In augustus 1914 telde de Franse strijdkrachten 1.300.000 soldaten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zou het Franse leger 8817.000 man hebben getrokken, waaronder 900.000 koloniale soldaten. Tijdens de oorlog sneuvelden zo'n 1.397.000 Franse soldaten, voornamelijk aan het westfront . Het zou het dodelijkste conflict in de Franse geschiedenis zijn geweest. De belangrijkste generaals waren: Joseph Joffre , Ferdinand Foch , Charles Mangin , Philippe Pétain , Robert Nivelle , Franchet d'Esperey en Maurice Sarrail (zie Franse leger in de Eerste Wereldoorlog). Aan het begin van de oorlog droegen Franse soldaten nog steeds het uniform van de Frans-Duitse oorlog van 1870, maar het uniform was niet geschikt voor de loopgraven en dus verving het Franse leger in 1915 het uniform, met de Adrian-helm die de helm verving. kepi . Een uniform met capuchon, van horizonblauw aangebracht op de loopgraven en een uniform voor koloniale soldaten in kaki werd aangenomen. [7]
Bij het begin van de Franse campagne zette het Franse leger 2.240.000 strijders in, gegroepeerd in 94 divisies (waaronder 20 actieve en 74 reservisten) van de Zwitserse grens tot aan de Noordzee . Deze cijfers omvatten niet het leger van de Alpen tegenover Italië en de 600.000 vermiste mannen in het Franse koloniale rijk . Na de nederlaag in 1940 mocht het Franse Vichy-regime 100-120.000 soldaten behouden in het onbezette Frankrijk en grotere troepen in het Franse rijk : meer dan 220.000 in Afrika (waaronder 140.000 in Frans Noord-Afrika ) en troepen in het mandaat. Frans Indochina. [8]
Na 1945, ondanks de enorme inspanningen die werden geleverd in de Eerste Indochinese Oorlog van 1945-1954 en de Algerijnse Oorlog van 1954-1962, verlieten beide landen uiteindelijk de Franse controle. Franse eenheden bleven na 1945 in Duitsland en vormden Franse troepen in Duitsland . De 5e Pantserdivisie bleef na 1945 in Duitsland, terwijl de 1e en 3e Pantserdivisie in 1951 in Duitsland waren gestationeerd. De formaties die aan de NAVO waren toegewezen, werden echter teruggetrokken om in Algerije te vechten; De 5th Armoured Division werd in 1956 teruggetrokken. Van 1948 tot 1966 vielen veel eenheden van het Franse leger onder deNAVO geïntegreerde militaire commandostructuur . [9] De opperbevelhebber van de geallieerde strijdkrachten Centraal-Europa was een Franse legerofficier en veel Fransen bekleedden sleutelposities in de NAVO-staf. Terwijl het Verdrag van Parijs een bovengrens had gesteld van 14 Franse divisies die aan de NAVO waren toegewijd, overschreed het totaal niet meer dan zes divisies tijdens de Indochinese Oorlog en tijdens de Algerijnse oorlog daalde het totaal tot twee divisies.
Het leger richtte in 1956 twee parachutistendivisies op, de 10e parachutistendivisie onder bevel van generaal Jacques Massu en de 25e parachutistendivisie onder bevel van generaal Sauvagnac. [10] Na de putsch van Algiers werden de twee divisies, met de 11th Infantry Division , op 1 mei 1961 samengevoegd tot een nieuwe lichte interventiedivisie, de 11th Light Intervention Division. [11]
de dekolonisatie
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Frankrijk meteen geconfronteerd met het begin van de dekolonisatiebeweging . Het Franse leger, dat sinds 1830 in bijna al zijn campagnes inheemse Noord-Afrikaanse spahi's en tirailleurs in dienst had, was de belangrijkste kracht tegen dekolonisatie, die als een vernedering werd ervaren. [12] In Algerije onderdrukte het leger in mei 1945 een sterke opstand in en rond Sétif met een hevig vuur: het aantal Algerijnse doden varieert tussen 45.000 doden, zoals destijds verklaard door Radio Cairo [13] en de Franse officiële figuur van 1.020 doden. [14]
Het leger beschouwde het handhaven van de controle over Algerije als een topprioriteit. Tegen die tijd hadden zich een miljoen Franse kolonisten gevestigd, samen met een inheemse bevolking van negen miljoen. Toen het besloot dat de politici het zouden verkopen en Algerije de onafhankelijkheid zouden geven, plande het leger een militaire staatsgreep die de burgerregering omver zou werpen en generaal De Gaulle aan de macht zou brengen in de crisis van mei 1958 . De Gaulle erkende echter dat Algerije een dood gewicht was en moest worden bevrijd. Vier gepensioneerde generaals lanceerden vervolgens in 1961 de putsch d'Algiers tegen De Gaulle zelf, maar faalden. Na 400.000 doden werd Algerije eindelijk onafhankelijk. Honderdduizenden harki's, moslims die loyaal zijn aan Parijs, gingen in ballingschap in Frankrijk, waar zij, hun kinderen en hun kleinkinderen in de slecht geassimileerde buitenwijken van de banlieues verblijven . [15]
Het leger sloeg de Malagasi-opstand in Madagaskar in 1947 neer. Franse officieren schatten het aantal doden uit Madagaskar van een laagtepunt van 11.000 tot de schatting van een Frans leger van 89.000 doden. [16]
De koude Oorlog
Tijdens de Koude Oorlog plande het Franse leger, hoewel het geen deel uitmaakte van de militaire commandostructuur van de NAVO, de verdediging van West-Europa. [17] In 1977 verhuisde het Franse leger van multi-brigadedivisies naar kleinere divisies van elk ongeveer vier tot vijf bataljons/regimenten. Tegen het begin van de jaren zeventig was het II Korps gestationeerd in Zuid-Duitsland en vormde het in feite een reserve voor de Centrale Legergroep van de NAVO . In de jaren tachtig werd het hoofdkwartier van het III Corps verplaatst naar Lille en begon de planning te worden gebruikt ter ondersteuning van de Noordelijke Legergroep van de NAVO .Rapid Action Force van vijf lichte divisies, waaronder de nieuwe 4th Aircraft Division en de 6th Light Armoured Division , was ook bedoeld als NAVO-versterkingsmacht. Bovendien bleef de 152nd Infantry Division de S3 Intercontinental Ballistic Missile Base op het Plateau d'Albion bewaken .
In de jaren zeventig en tachtig werden door de stafacademie twee lichte pantserdivisies gepland (de 12e en de 14e). De 12th Light Armoured Division (12 DLB) zou haar hoofdkwartier laten vormen op basis van de Generale Staf van de Armored and Cavalry Training School (Frans acroniem EAABC) in Saumur . [18]
In de late jaren 1970 werd een poging gedaan om 14 reserve lichte infanteriedivisies te vormen, maar dit plan, dat de herschepping van de 109th Infantry Division omvatte , was te ambitieus. De geplande divisies waren de 102nd , 104e, 107e, 108e, 109e, 110e, 111e, 112e, 114e, 115th en 127th Infantry Divisions. Sinds juni 1984 bestond de reserve van het Franse leger uit 22 militaire divisies, die alle reserve-eenheden in een bepaald gebied beheerden, zeven brigades van de verdedigingszone, 22 regimenten van inter-armees divisies en de 152e infanteriedivisie, die de ICBM-lanceringsplaatsen verdedigde. Het plan werd uitgevoerd vanaf 1985 en er werden brigades de zone gecreëerd, zoals de 107e Zonebrigade. Maar met de uitvoering van het plan "Réserves 2000" werden de gebiedsbrigades medio 1993 uiteindelijk opgeheven. [19]
Na de Koude Oorlog
Het 1e Legerkorps werd op 1 juli 1990 ontbonden.
In februari 1996 besloot de president van de republiek over te stappen op een professionele dienstmacht en als onderdeel van de daaruit voortvloeiende veranderingen werden in 1997 tien regimenten ontbonden. [20] De gespecialiseerde ondersteunende brigades werden op 1 juli 1997 overgeplaatst naar Lunéville voor communicatie, Haguenau (de artilleriebrigade) en Straatsburg (ingenieurs). De 2nd Armored Division verliet Versailles op 1 september 1997 en werd geïnstalleerd in Châlons-en-Champagne in plaats van de ontbonden 10th Armoured Division. Op 5 maart 1998 besloot de minister van Defensie, met het oog op de structurele goedkeuringen van het Franse leger, om het III Corps te ontbinden en de ontbinding werd van kracht op 1 juli 1998. Het hoofdkwartier verhuisde naar het hoofdkwartier van deCommandement de la force d'action terrestre (CFAT).
Eind jaren negentig, tijdens het professionaliseringsproces, daalde het aantal van 236.000 (132.000 dienstplichtigen) in 1996 tot ongeveer 140.000 militairen. [21] In juni 1999 was de sterkte van het leger gedaald tot 186.000 troepen, waaronder zo'n 70.000 dienstplichtigen. 38 van de 129 regimenten waren gepland om 1997-99 te worden ingetrokken. De negen "kleine" divisies van de vorige structuur en de verschillende afzonderlijke gevechtsondersteunings- en gevechtsbrigades werden vervangen door negen gevechts- en vier ondersteuningsbrigades. De Rapid Action Force, een legerkorps van vijf kleine snelle-interventiedivisies, opgericht in 1983, werd ook ontbonden, hoewel veel van zijn divisies ondergeschikt waren.
De oorlog tegen het terrorisme
De operatie Sentinelle is een Franse militaire operatie met 10.000 soldaten en 4.700 politieagenten en gendarmes die zijn ingezet [22] na de aanslagen in Île-de-France in januari 2015 , met als doel de gevoelige "punten" van het gebied te beschermen tegen terrorisme . Het werd versterkt tijdens de aanslagen van 13 november 2015 in Parijs en maakte deel uit van de noodtoestand in Frankrijk vanwege aanhoudende terroristische dreigingen en aanslagen. [23] [24]
Structuur en organisatie van de armée de terre
De organisatie van het leger is vastgelegd in Hoofdstuk II van Titel II van Boek II van het derde deel van de Defensiewet, dat in het bijzonder de codificatie van Decreet 2000-559 van 21 juni 2000 inhield. [25]
Overeenkomstig artikel R.3222-3 van de Defensiecode [26] omvat het leger:
- De stafchef van het leger (Chef d'état-major de l'armée de terre (CEMAT)).
- Het personeel ( l'état-major de l'Armée de terre of EMAT), dat zorgt voor de algemene leiding en het beheer van alle onderdelen;
- de Inspectie van het Leger ( de Inspection de l'Armée de Terre );
- de afdeling Personeelszaken van het leger ( de direction des ressources humaines de l'Armée de terre of DRHAT);
- krachten;
- Een territoriale organisatie (zeven regio's, zie hieronder)
- Diensten;
- Personeelsopleiding en militaire hogere opleidingsinstanties.
Het Franse leger werd in 2016 gereorganiseerd. De nieuwe organisatie bestaat uit twee gecombineerde divisies (die de erfenis van de 1st en 3rd Armoured Division dragen ) en elk gaf drie gevechtsbrigades aan om te leiden. Er is ook de Frans-Duitse Brigade . De 4th Aircraft Brigade werd hervormd om de drie gevechtshelikopterregimenten te leiden. Er zijn ook verschillende gespecialiseerde commando's op divisieniveau ( niveau divisionnaire ), waaronder Intelligence, Information and Communication Systems, Maintenance, Logistics, Special Forces, Army Light Aviation , Foreign Legion ,Nationaal grondgebied , opleiding.
Wapens van het Franse leger
Het leger is verdeeld in wapens ( armes ). Ze omvatten de infanterie (waaronder de Chasseurs Alpins , gespecialiseerde berginfanterie en de Troupes de Marine , erfgenamen van de koloniale troepen en gespecialiseerde amfibische troepen), het gepantserde wapen van de cavalerie ( Arme Blindée Cavalerie ), de artillerie, de Arma del Genius ( l'arme du génie ), uitrusting (materiaal ) , logistiek ( trein ) en communicatie ( transmissie ). Binnen een gespecialiseerde brigade zoals de 11e Parachutistenbrigade zullen verschillende wapens vertegenwoordigd zijn binnen haareenheid van parachutisten .
Het Légion étrangère ( Frans Vreemdelingenlegioen ) werd in 1831 opgericht voor buitenlandse burgers die in de Franse strijdkrachten wilden dienen. Het Legioen staat onder bevel van Franse officieren. Het is een militaire elite-eenheid die ongeveer 7.000 soldaten telt. Het Legioen heeft wereldwijde erkenning gekregen voor zijn diensten, het meest recentelijk in Operatie Enduring Freedom in Afghanistan sinds 2001. Het is niet strikt een wapen , maar een particulier bevel , waarvan de regimenten tot verschillende wapens behoren, met name infanterie en alle wapens van de Genius.
De Troupes de marine zijn de voormalige koloniale troepen van de Armée de terre . Zij zijn de eenheden bij uitstek voor tewerkstelling in het buitenland en rekruteren op basis hiervan. Ze bestaan uit Marine Infanterie ( Infanterie de Marine ) (waaronder parachutistenregimenten zoals de 1er RPIMa en een tankeenheid, de RICM ) en de Marine-Artillerie ( Artillerie de Marine ).
De Aviation légère de l'Armée de terre (ALAT, wat zich vertaalt in Light Aviation of the Army ), werd opgericht op 22 november 1954 voor observatie, verkenning, aanvallen en tanken. Het exploiteert talrijke helikopters ter ondersteuning van het Franse leger, de belangrijkste aanvalshelikopter is de Eurocopter Tiger , waarvan er 80 zijn besteld. Het is een Arme met een commandement particulier .
Administratieve diensten
Aan de administratieve kant zijn er nu meer dan één beheer en twee diensten.
Het Directoraat Human Resources van het leger (DRHAT) beheert het personeel (militair en civiel) en de opleiding van het leger.
De twee diensten zijn de land-based equipment service en de geïntegreerde operationele onderhoudsfaciliteit voor land-based materialen (SIMMT, voorheen DCMAT). Deze gezamenlijk georiënteerde dienst is verantwoordelijk voor de ondersteuning van het projectmanagement voor alle landuitrusting van het Franse leger. Het operationele materieel van het leger wordt gecontroleerd door de terrestrische Service de maintenance industrielle (SMITer).
Historisch gezien waren er andere legerdiensten die allemaal samen met hun tegenhangers in andere componenten waren gegroepeerd om gezamenlijke agentschappen te vormen die alle Franse strijdkrachten dienden.
Na de gezondheidsdienst en de dienst van soorten, respectievelijk vervangen door de Franse defensiegezondheidsdienst en de militaire voedseldienst, zijn de afgelopen jaren andere diensten verdwenen:
- In 2005 werd de historische dienst van het leger (SHAT) de afdeling "land" van de historische dienst van defensie ( Service historique de la défense );
- In september 2005 werd het Central Directorate of Engineering (Direction centrale du génie, DCG) samengevoegd met zijn tegenhangers in de luchtmacht en marine om het Central Directorate of Defense Infrastructure ( Direction centrale du service d'alfrastructure de la défense ) te vormen;
- Op 1 januari 2006 werd de Centrale Directie voor Telecommunicatie en Informatietechnologie (DCTEI) opgenomen in de Centrale Directie van de Gezamenlijke Directie voor Infrastructuurnetwerken en Informatiesystemen (DIRISI);
Het legercommissariaat werd op 31 december 2009 ontbonden en geïntegreerd in de gezamenlijke dienst van de Service du commissariat des armées .
Er is het Militair Ordinariaat dat pastorale hulp verleent aan katholieke leden van het leger. Het wordt geleid door Luc Ravel en is gevestigd in Les Invalides .
militaire regio's
Gedurende vele jaren waren tot 19 militaire regio's actief. In 1905 werd de sterkte van de Troupes-kolonialen die in de 19 militaire districten van Europees Frankrijk waren gestationeerd, gerapporteerd aan 2.123 officieren en 26.581 soldaten. [27]
In 1946, na de Tweede Wereldoorlog, werden tien militaire regio's gecreëerd of opnieuw gecreëerd, volgens een decreet van 18 februari 1946. De 10e militaire regio hield toezicht op Frans Algerije tijdens de Algerijnse oorlog . [28]
La Défense opérationnelle du territoire hield toezicht op de reserve- en nationale defensieactiviteiten van 1959 [29] tot de jaren zeventig. [30] In de jaren tachtig was het aantal echter teruggebracht tot zes: de 1e militaire regio in Parijs, de 2e militaire regio in Lille, de 3e militaire regio in Rennes, de 4e militaire regio in Bordeaux, de 5e Lyon en de 6e in Metz. [31] Elk beheerde tot vijf territoriale militaire divisies- militaire administratieve onderafdelingen, die in 1984 soms tot drie reserveregimenten elk beheerden. Vandaag, in de laatste diepgaande hervorming van de Franse veiligheids- en defensiesector, zijn er zeven defensie- en veiligheidszones , elk met een territoriaal legergebied: Parijs (of Île-de-France, hoofdkwartier in Parijs), Nord (hoofdkwartier in Lille), Ouest (hoofdkantoor in Rennes), Sud-Ouest (hoofdkantoor in Bordeaux), Zuid (hoofdkantoor in Marseille), Zuidoost (hoofdkantoor in Lyon), Oost (hoofdkantoor in Straatsburg). [32]
persoonlijk
| Sterkte van het personeel van de Armée de Terre (2015) | |
| Categorie | Kracht |
|---|---|
| officieren | 13.800 |
| Onderofficieren | 37.600 |
| EVAT | 57.300 |
| VDAT | 671 |
| civiele werknemers | 8,100 |
| Bron: [33] | |
soldaten
Er zijn twee soorten dienstneming voor soldaten van het Franse leger:
- Volontaire de l'armée de terre (VDAT) (Vrijwilliger van het leger), een jaar rust, hernieuwbaar.
- Engagé volontaire de l'armée de terre (EVAT) (Vrijwilliger van de strijdkrachten), drie of vijf jaar vast, verlengbaar.
Onderofficieren
De onderofficieren dienen met permanente aanhoudingen of uitzonderlijk met een verlengbaar verblijf van vijf jaar. NCO-kandidaten zijn ofwel EVAT-burgers of burgers met directe toegang. Een middelbare school diploma dat toegang geeft tot de universiteit is vereist. De École Nationale des Sous-Officiers d'Active (ENSOA), een 8 maanden durende NCO basisschool, wordt gevolgd door de gevechtsschool van 4 tot 36 weken, afhankelijk van de beroepsspecialisatie. Een beperkt aantal NCO-kandidaten wordt opgeleid aan de Ecole Militaire de Haute Montagne (EMHM) (High Mountain Military School). Onderofficieren met het Advanced Technician Technician (BSTAT) certificaat kunnen dienen als pelotonsleiders .
officieren
- loopbaan officieren
Loopbaanofficieren dienen voor onbepaalde tijd.
- Direct toegelaten studenten met twee jaar Classe préparatoire aux grandes écoles of een bachelordiploma brengen drie jaar door aan de École Spéciale Militaire de Saint-Cyr (ESM) en studeren af als luitenants .
- Direct entry trainees met een masterdiploma brengen een jaar door bij de ESM en studeren af als luitenant.
- Onderofficieren met drie jaar in het leger brengen twee jaar door aan de École militaire interarmes en studeren af als luitenant. 50% van de officieren in het Franse leger zijn voormalige onderofficieren.
- contract ambtenaren
Contractfunctionarissen dienen met verlengbare stops voor maximaal 20 jaar dienst. Een bachelordiploma is vereist. Er zijn twee verschillende programma's, gevechtsofficieren en gespecialiseerde officieren. Officieren van beide opleidingen studeren af als tweede luitenant en kunnen de rang van luitenant-kolonel bereiken . Gevechtsofficieren brengen acht maanden door op de ESM, gevolgd door een jaar op een gevechtsschool. Gespecialiseerde officieren brengen drie maanden door bij het ESM, gevolgd door een jaar professionele opleiding in een specialisatiegebied dat wordt bepaald door het soort diploma dat wordt behaald.
- Vrouwen
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden burgervrouwen ingehuurd door het Franse leger, wat nieuwe kansen bood, een herdefiniëring van de militaire identiteit dwong en de kracht van anti-republicanisme binnen het leger aan het licht bracht. Ambtenaren uit de jaren twintig accepteerden vrouwen als onderdeel van hun instelling. [34]
Apparatuur
De HK416F is het nieuwe dienstgeweer van de Franse strijdkrachten .
Een voertuig gepantserde de combat d'infanterie tentoongesteld
Aravis troepentransportvoertuig
_(1).JPG/1280px-VBCI_(V%C3%A9hicule_blind%C3%A9_de_combat_d'infanterie)_(1).JPG)
.jpg/1280px-Nexter_Aravis,_place_Jeanne_Helbling,_Strasbourg_2010_(1).jpg)
uniform
In de jaren zeventig nam Frankrijk een lichtbeige uniform aan dat bij gepaste gelegenheden werd gedragen met kepi , hoofdbanden , schoudervullingen , gekleurde fourragères met franjes en andere traditionele items. De meest gedragen paradekleding bestaat echter uit camouflage-uniformen die worden gedragen met de bovengenoemde items. Het camouflagepatroon, officieel Centre Europe (CE) genoemd , is sterk gebaseerd op de kleur die is verwerkt in het Amerikaanse M81-bosontwerp , maar met een dikkere, zwaardere streep. Een woestijnversie genaamd de Daguet wordt sinds de Golfoorlog gedragenen bestaat uit grote onregelmatige vlakken van kastanjebruin en lichtgrijs op een zanderige kaki basis.
De legionairs van het Franse Vreemdelingenlegioen dragen witte kepi, blauwe sjerpen en groene en rode epauletten als ceremonieel uniform, terwijl de Troupes de marine blauwe en rode kepi en gele epauletten dragen. De pioniers van het Franse Vreemdelingenlegioen dragen het basisuniform van de legionair maar met schorten en leren handschoenen. De Chasseurs Alpins dragen een grote pet , bekend als de " tarte " (de cake ) met donkerblauwe of witte bergkleding. De Spahi behouden de lange witte mantel of " burnous " van de oorsprong van het regiment als Noord-Afrikaanse cavalerie.
De gendarmes van de Republikeinse Garde behouden hun uniformen uit het einde van de 19e eeuw, evenals de militaire cadetten van Saint-Cyr en de École polytechnique . [35] Een donkerblauw/zwarte avondjapon is toegestaan voor officieren [36] en individuele afdelingen of regimenten mogen paraderen met bands of "fanfare" in historische kledij die teruggaat tot de Napoleontische periode.
Opmerking
- ^ Blauwe lijn vredesmacht
- ^ Belangrijkste defensiecijfers ( PDF ) , op defense.gouv.fr , 3 september 2015 .
- ^ Le code du soldat , op cndp.fr. Ontvangen op 13 september 2006 (gearchiveerd van het origineel op 22 juni 2004) .
- ^ Trevor N. Dupuy, Harper Encyclopedia of Militaire Geschiedenis (1993)
- ^ a B Paul Marie de la Gorce, Het Franse leger: een militair-politieke geschiedenis (1963).
- ^ Christy Pichichero, de militaire verlichting: oorlog en cultuur in het Franse rijk van Lodewijk XIV tot Napoleon (2018)
- ^ de la Gorce, het Franse leger: een militair-politieke geschiedenis (1963).
- ^ Jacques Marseille, "L'Empire", in La France des années noires , boekdeel 1, Éd. du Seuil, rééd coll. "Points-Histoire", 2000, p.282.
- ^ Isby en Kamps, 1985, 106.
- ^ Clayton, 'Frankrijk, soldaten en Afrika', Brassey's Defense Publishers, 1988, p.190
- ^ Collectif, Histoire des parachutistes français , Société de Production Littéraire, 1975, 544.
- ^ Alistair Horne, het Franse leger en politiek, 1870-1970 (1984).
- ^ JFV Keiger, Frankrijk en de wereld sinds 1870 (Arnold, 2001) p 207.
- ^ Alistair Horne , A Savage War of Peace: Algerije 1954-1962 , New York, The Viking Press, 1977, p. 26 .
- ^ Martin Evans, "Van kolonialisme tot postkolonialisme: het Franse rijk sinds Napoleon." in Martin S. Alexander, ed., Franse geschiedenis sinds Napoleon (1999), pp 410-11
- ^ Anthony Clayton, De oorlogen van de Franse dekolonisatie (1994) p. 85
- ^ David Isby en Charles Kamps, Legers van het Centraal Front van de NAVO , Jane's Publishing Company, 1985
- ^ Kolonel Lamontagne G, CD Gearchiveerd 12 juni 2010 op het Internet Archive ., Betreden juni 2013.
- ^ In 1986 werd de 109th Infantry Division omgevormd tot de 109th Brigade de Zone. In 1992, als onderdeel van het plan "Armée 2000", werd de brigade de 109e brigade régionale de défense (109e regionale defensiebrigade).
- ^ French Army Terre magazine, 1998, zie vermelding 3e Corps d'armée voor referenties.
- ^ Jane's Defense Weekly 31 juli 1996 en 13 maart 1996, International Defense Review juli 1998
- ^ Kim Willsher, Franse politie doorzoekt huis van man die verdacht wordt van het rijden op soldaten , in The Guardian , 9 augustus 2017 ISSN 0261-3077 ( Ontvangen 10 augustus 2017 .
- ^ Verdachte van vluchtmisdrijf op Franse soldaten die onbekend zijn bij spionagebureaus: bron , Business Insider , Reuters, 10 augustus 2017.
- ^ Sunita Patel-Carstairs, man vastgehouden na terreuraanslag op Franse soldaten , in Sky News , 9 augustus 2017. Ontvangen op 9 augustus 2017 .
- ^ ( FR ) Version du décret avant abrogation , su legifrance.gouv.fr . Ontvangen 25 januari 2013 .
- ^ CDEF (R), nee. R3222-3 Verdedigingscode, art. R.3222-3
- ^ ( FR ) L'Armée Coloniale Française. , in Les armées du XXe Siècle, supplement illustré , Pages Perso SFR , Paris, Le Petit Journal Militaire, Maritime, Colonial, 1905. Ontvangen 20 augustus 2020 (gearchiveerd van het origineel op 7 september 2016) .
- ^ Charles R. Shrader, de eerste helikopteroorlog: logistiek en mobiliteit in Algerije, 1954-1962, Greenwood Publishing Group, 1999, 28-31.
- ^ Http://guerredefrance.fr/Documents/DOT%20A%20BIZARD.pdf
- ^ Isby & Kamps, 1985, p. 162
- ^ Isby en Kamps, Legers van het Centraal Front van de NAVO, 131-133.
- ^ Code de la defense - Artikel R1211-4 legifrance.gouv.fr
- ^ Chiffres clés de la Défense - 2016 Ontvangen 2017/03/06.
- ^ Andrew Orr, " 'Trop nombreuses à surveiller': Les femmes, le professionnalisme et l'antirépublicanisme dans l'armée française, 1914-1928" French Historical Studies (2016) 39 # 2 pp 287-313.
- ^ Paul Galliac, L'Armee Française , 2012, p. 44, ISBN 978-2-35250-195-4 .
- ^ Paul Galliac, L'Armee Française , 2012, blz. 92-93, ISBN 978-2-35250-195-4 .
Verder lezen
- Clayton, Anthony. Frankrijk, soldaten en Afrika (Brassey's Defense Publishers, 1988)
- Clayton, Anthony. Paths of Glory: Het Franse leger 1914 (2013)
- Dupuy, Trevor N. Harper Encyclopedia of Military History (1993).
- Elting, John R. Swords Around a Throne: Napoleon's Grande Armée (1988).
- Hoorn, Alistair. Het Franse leger en politiek: 1870-1970 (1984)
- Lewis, JAC 'Going Pro: Special Report French Army', Jane's Defense Weekly , 19 juni 2002, 54-59
- Lynn, John A. Giant van de Grand Siècle: Het Franse leger, 1610-1715 . (1997).
- Lynn, John A. De oorlogen van Lodewijk XIV . (1999).
- Nolan, Cathal. Oorlogen van het tijdperk van Lodewijk XIV, 1650-1715: een encyclopedie van wereldwijde oorlogsvoering en beschaving (2008)
- Nolan, Cathal. Het tijdperk van godsdienstoorlogen, 1000-1650 (2 vol. 2006)
- Pengelley, Rupert. 'Het Franse leger transformeert om de uitdagingen van de veelzijdige toekomst aan te gaan', Jane's International Defense Review, juni 2006, 44-53
- Pichichero, Christy. De militaire verlichting: oorlog en cultuur in het Franse rijk van Lodewijk XIV tot Napoleon (2018) online recensie
- Portiek, Douglas. De Mars naar de Marne: Het Franse leger 1871-1914 (2003)
- Vernet, Jacques. Le réarmement et la réorganization de l'Armée de terre française, 1943-1946 (Service historique de l'armée de terre, 1980).
Gerelateerde items
- Lijst van wereldluchtmachten
- Gelederen van het Franse leger
- Frans Vreemdelingenlegioen
- Chef de bataillon
Andere projecten
Wikibooks bevat teksten of handleidingen over Armée de terre- Wikimedia Commons bevat afbeeldingen of andere bestanden over Armée de terre
Externe links
- ( FR ) Officiële site van de recrutement van l'Armee de terre Gearchiveerd op 25 november 2018 op het internetarchief .
- ( FR ) Officiële site van de l'Armée de terre
- ( FR ) Présentation des composantes de l'Armée de terre
- ( FR ) 2025, forceert terrestres en action, film DGA / Armée de Terre
- Franse militaire hervorming : lessen voor het Amerikaanse leger ? , George A. Bloch (bevat uitleg over de commandostructuur)
- ( NL ) Het Franse leger: koninklijk, revolutionair en imperiaal
.svg/1280px-Flag_of_Austria-Hungary_(1869-1918).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_Germany_(1867%E2%80%931918).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_the_Russian_Empire_(black-yellow-white).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_Italy_(1861%E2%80%931946).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_Serbia_(1882%E2%80%931918).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_Greece_(1822-1978).svg.png){kind=small}
.svg/1280px-Flag_of_Montenegro_(1905%E2%80%931918,_1941%E2%80%931944).svg.png){kind=small}
| Autoriteit controle | BNF ( FR ) cb11883856w (datum) |
|---|
_(1).JPG.html){kind=link}
All Rights Reserved © 2022